​

De donkere schuren van de boerderij camping Het Leersumse Veld doemen voor ons op, zodra de houten schuurdeur opengaat volgt een blijk van herkenning, leuk om weer terug zijn bij Harry, Bert, John en Jan die vandaag de 10e editie van hun Midwinterrun organiseren. Onze 9e deelname, we hebben er zin in. Na een bak koffie met cake volgt de informele briefing en om half negen ontvangen we de fel begeerde envelop met de essentiele info van de eerste van vier etappes.

 

Proloog: we splitsen ons op en zoeken individueel onze weg rondom de Leersumsche Plassen en op het Leersumse Veld, ietwat lastig met alleen een Google Maps kaart, maar eenmaal de eerste CP gevonden ging ik vlotjes langs de andere CP’s en meldde mij een paar minuten voor de deadline van deze proloog weer terug op de camping, hier zou ik Eduard weer ontmoeten. Dit was echter niet het eindpunt van deze etappe, die info stond kennelijk bij de CP die ik omwille van de tijd en afstand had laten liggen.

 

Snel weer terug om die benodigde info op te halen en ik meldde me even later bij het idyllische bosmeertje (die bijna niet te zien was op mijn kaart) en wachtte daar op Eduard. Aangezien hij er nog niet was en er nog een open plekje op mijn controlekaart staat, loop ik nog even een laatste blokje om dit vakje ook te voorzien van een CP nummer. Eduard was ook eerst terug gelopen naar de camping en had gelukkig zijn weg naar het bosmeertje uiteindelijk ook gevonden. Samengevat: wat wachttijd verloren, maar de dag was nog lang… Samen vervolgden we onze midwinterrun over sompige bospaden.

 

Bij de briefing was aangegeven dat er tussen CP 12 en 14 een intekenplek was, dus waar andere teams op de natte bosgrond bij het bosmeertje de kaarten probeerden te ordenen, vervolgden wij onze route snel zuidwaarts om eerst een paar aangegeven blauwe kaartjes op te pikken voordat we op Molencaten Park Ginkelduin aankwamen. In een vakantiehuis waar een aardige familie de vakantie vierde mochten we in de hal ons strijdplan voor de rest van de dag gaan maken.

 

Voorzien van koffie en stroopwafels van onze gastvrouwen probeerden we de 5 kaarten zo goed en ze kwaad als het ging aan elkaar te leggen en de route enigszins helder te krijgen zodat we niet als kip zonder kop door de bossen zouden sjokken. In mijn 9 edities tot nu toe was dit de lastigste aflevering. 5 verschillende kaarten, al dan niet voorzien van rasterlijnen van het Nederlandse Rijksdriehoekstelsel, de mondiale graden/minuten/seconden of universele TM projectie. Bijzonder weinig info konden we ontdekken. Daarbij was elke kaart ook nog in een andere schaal afgedrukt en uit andere decennia afkomstig: kortom, we waren echt veel tijd om de kaarten te herleiden waar ze zouden moeten passen. Uiteindelijk werd met schaar en plakband een nieuwe kaart gevormd en vervolgden we onze weg richting de eenzame eik boven op de Amerongse Berg.

​

 Gestaag vult ons antwoordenblaadje zich met getallen die we vinden op de blauwe kaartjes, we verliezen 1 van de 5 kaarten met essentiële info over de finish van deze lange etappe. We lopen de route een stuk terug en komen gelukkig een ander team tegen die volledig de weg kwijt is: een deal is snel gemaakt… wij maken een foto van de ontbrekende kaart en vertellen hen waar ze staan. Motto van Team Energie in Balans is niet voor niets: Samen kom je verder.

 

We rennen verder over een enorme oprit van werkelijk een prachtig landhuis en vragen ons af wie daar zou wonen en wie die oprit ijs- en sneeuwvrij heeft gehouden afgelopen week…;) We houden ons aan het raceplan en route, laten de verre punten bewust liggen om aan de deadline van deze etappe te kunnen voldoen. Vlak boven Amerongen hebben we prachtig uitzicht en zien in de verte de waterkrachtcentrale in de Rijn liggen, schieten een paar kiekjes en vervolgen snel onze weg richting het wisselpunt tussen etappe twee en drie. Met de foto op de mobiel rijgen we ook de laatste twee punten van deze etappe aan ons totaal CP’s en lopen via een tuin van een niet bewoonde huis naar de parkeerplaats van het Bosbad van Leersum. Een paar minuten te laat, niet getreurd, we zijn al blij dat we er zijn gekomen met deze wirwar aan kaarten.

​

Voor de volgende etappe hebben we 60 minuten de tijd: we krijgen 11 foto’s uit Leersum mee en een plattegrond van Leersum met heel veel mogelijke standplaatsen van de positie van de fotograaf die de foto’s heeft gemaakt. Ik snap er weinig van maar Eduard gelukkig wel, we wandelen in de richting en nadat Eduard het mij nog 2x heeft uitgelegd heb ik het door en vinden we snel de eerste foto. Er zijn 3 mogelijke posities die de fotograaf zou hebben kunnen gehad. Kortom: letterlijk en figuurlijk een hele puzzel om de juiste nummers bij de juiste foto’s te krijgen. We gaan vlot te werk en melden ons na 61 minuten terug, niet met alle puzzelstukjes passend, maar de meeste gelukkig wel. 2 strafminuten worden genoteerd voordat we de laatste kaarten krijgen uitgereikt.

 

Dan volgt de laatste etappe, de tijd dringt, we besluiten binnen een paar seconden om de in te tekenen punten niet te gaan intekenen maar ons pad direct te vervolgen en al joggend het laatste anderhalf uur te gaan bepalen. Fysiek is het beste er wel af en we balen dat we niet de ingetekende punten ook kunnen ophalen, want we hebben het vermoeden dat we af en toe wel iets laten liggen. Met vele teams zoeken we in een bosrand naar dat ene blauwe kaartje. Niets te vinden natuurlijk, blijkt dat de bosrand flink is teruggesnoeid de laatste tijd. Tja dat staat niet op de kaart, een kaart is per definitie een verouderde weergave van de werkelijkheid. Uiteindelijk vinden we wel een blauw kaartje onder een bankje, maar of dat nou een valse is… dat weten we pas over een paar dagen als de volledige uitslag op de site staat.

​

Het Leersumsche Veld doemt weer voor ons op en we komen op bekend terrein, tenminste, de eerste etappe hebben we hier vanochtend ook gelopen, inmiddels zijn we dik 35 km verder en halen met gezwinde spoed de laatste punten vlot op en melden ons een paar minuten voor deadline terug op de camping. Genietend van de blauwe hap en cola zien we onszelf tot onze verbazing terug op de 4e plek van de eindrangschikking. We waren toch niet het enige team dat kennelijk moeite had met de diverse kaarten en omstandigheden. Enigszins trots stappen we, na de gezellige nazit en bijpraten met de organisatie en andere teams, in de auto en rijden in het donker terug naar Twente. Bij de Mac Donalds onderweg halen we een traditionele milkshake en proosten op een mooi sportzaterdag.  

 

Het was een pittige editie. Chickenpower had er weer een mooie, zware, lastige run van gemaakt voor ons en de andere teams. Heren en dames van de organisatie en vrijwilligers: hartelijk dank voor deze mooie zaterdag buiten in een stukje Nederland waar we niet vaak komen!                                                                           

 

Tot de volgende Midwinterrun!   

                                                                                                                        

©Team Energie in Balans 2019