Team Energie in Balans

NK Survivalrace 2014

​

Het is net zeven uur geweest als Bas zich meldt om de mountainbikes achter op de auto te zetten en te vertrekken voor onze volgende sportieve uitdaging: het Nederlandse Kampioenschap Survivalrace. Survival is niet onze hoofdmoot maar Adventure Racen des te meer. Aangezien de Survivalrace jaarlijks vanuit onze buurgemeente wordt georganiseerd voelen we ons bijna verplicht om mee te doen. In de auto worden de laatste punten van de voorbereiding nog even doorgesproken; weerverwachting gezien? Droge maar koude dag met oostenwind, dus met een zeer lage gevoelstemperatuur. Bij de Wilgenweard aangekomen zien we dat we niet de eerste zijn, maar ook zeker niet de laatste van de 77 aangemelde teams. Na de plichtplegingen en begroetingen is het tijd voor de persoonlijke voorbereidingen op de wedstrijd; MTB en wedstrijdkleding naar Parc Fermee,  headlight op de helm, rugzak-check met de SportIdentKey, verplichte materialenlijst en blijven eten voor de broodnodige energie die de rest van de dag nodig zal zijn. In een nog rustig kelderverblijf halen we alvast een bak koffie en zijn klaar voor de briefing. Op twee schermen en in het puzzelrouteboekje staan vele aanwijzingen die de rest van de dag van groot belang kunnen zijn: memorie-foto’s, deadlines, klokkenroute, binaire getallen, maanstanden, wind-termen. Alles wordt door ons genoteerd en opgenomen. Waar het kan worden de routes in het boekje alvast voorbereid. Wat krijgen we voor de kiezen, zijn alle etappes te halen of moeten we keuzes maken en bewust CP’s laten liggen om de deadlines te halen, de sudoku wordt snel door Arjen opgelost; weer een zekerheidje ingebouwd als we de weg kwijt mochten raken. Voor we het weten gaan de schermen op zwart en moeten we het vooronder van de organisatie verlaten en ons richting de start verplaatsen.

                

Om klokslag 10 uur worden we weggeschoten om na een volle ronde over de atletiekbaan het veld in te gaan om nat, koud, vies en afgemat te worden. We zijn goed weg en hebben geen last van filevorming. Al ploegend door de Regge, via het touw de brug op, met een joekel van een boomstam langs de Regge vervolgen we onze weg. Dwars door de bosschages, waterstroompjes, over hekken vinden we onze weg naar de grote bijl om weer warm te worden. Met twee ietwat ongelijkwaardige stukken hout vervolgen we onze route langs een deel van Strongmanroute, een vlaag van herinneringen aan die mooie dag in september komen bij me boven. Nadat we eindelijk weer bij de atletiekbaan aankomen mogen we onze ballast weggooien en via de onderzijde een aantal zware survivalhindernissen proberen te nemen, na de eerste catcrawl hebben we nog steeds ons rode polsbandjes en chippen we onze twee CP’s van dit NK.

 

Op de uitgereikte kaarten worden door ons snel de eerste punten ingetekend, de bonus etappe kano route laten we schieten, onze ervaring is dat het relatief veel tijd kost, tijd die nog heel hard nodig zullen hebben op weg naar het Avonturenpark Hellendoorn, want die CP’s hadden we via Youtube al cadeau gekregen van de organisatie. Snel verplaatsen we ons naar het centrum van Nijverdal voor wederom een survivalopdracht in een leegstaande winkelruimte. De boom wordt ook nog even beklommen en de bolletje-pijltje route kent voor ons weinig geheimen, we zagen een plakje boomstam en vervolgen onze weg met de MTB via het blinde oleaat, we passeren enkele teams en melden ons snel voor het plakje-hout-in-tonnetje werpen, jammer… beiden net mis, rondje lopen om de pion en gauw weer door naar de kruispeiling; waar velen een andere route nemen, pakken wij de voor ons meest logische route en vinden de CP op het berekende kruispeil. #bam. De helikopterroute lijkt altijd moeilijker dan die is. Ons devies: beter iets rustiger fietsen en geen enkele kruising overslaan dan hard de verkeerde kant op. De beide CP’s worden dan ook eenvoudig gevonden. Bij het eindpunt laat Arjen zien dat hij zijn militaire skills nog niet is verleerd. De geleroute die volgt is de simpelste van vandaag: ‘gewoon’ de gele wandelroute volgen en onderweg even de twee CP’s oprapen. We nemen in deze etappe even te tijd om wat te eten en ons alvast voor te bereiden op de volgende etappe. Het is tenslotte wel een wedstrijd met IQ opdrachten. De volgende bonusetappe is dan ook lastigste van de dag: een combinatie van stripkaart-, klokken- en omschrevenroute, en dat ook nog soms in omgekeerde volgorde. Opletten dus! Bij de eerste keuzemogelijkheid (lees: kruising) nemen we met Marco en Martijn de routeaanwijzingen nog eens door, we vervolgen samen onze weg. De drie ingetekende CP’s vinden we op de juiste locaties maar de 4e is helaas onze acht ogen voorbij gegaan. In de aansluitende memorieroute ontdekken we zowaar een foutje van de organisatie; de CP hangt een kruising eerder maar gelukkig heeft Bas zijn ogen goed open. Via de onthouden-plaatjes-uit-de-briefing vinden we vlot onze weg naar het startpunt van 23 kompaskoersen, ruim voor ieder wandelroutepaaltje kijken we op ons kompas voor de juiste koers om niet steeds hoeven af te stappen.

We komen aan bij de dagcamping op de Luttenberg; weer een ‘zekerheidje’ te pakken want hier staat de organisatie met een leuke opdrachten: een dubbele swingover en bijltje werpen. Arjen gooit zijn bijltje er bij neer want voor hij het wist stond het bijltje van Bas al stevig in de boomstronk, en één bijltje in de schietschijf was genoeg. Vanaf hier kunnen drie routes worden gestart, gezien de benodigde tijd besluiten om de step links te laten liggen en snel de sudoku-coördinaat op te halen en wellicht nog even door te lopen naar een volgende verstopte CP. Een goede keuze, de sudoku was inderdaad goed opgelost en de vervolg CP is maar een klein eindje verder. Snel weer terug naar de dagcamping voor hereniging met onze bikes. Het wordt al kouder, shirtjes dicht en als een geoliede tandem gaat het richting het Rijksdriehoekpunt in kaartvak 227/491. Appeltje-eitje voor ons: deze vier fiets CP’s halen we vlot binnen; snel door naar de videoroute. Google Maps is toch nog ergens goed voor, Bas heeft de eerste CP in het voor publiek gesloten Avonturenpark binnen een minuut gevonden. De tweede is iets lastiger. Vele teams dwalen over het verlaten park en komen al rekenend uit in de speeltuin voor kinderen. Een mooie woordspeling: de natuur is vandaag onze speeltuin!

 

De vectorroute lijkt simpel maar de CP wordt door ons niet gevonden, dus ook de volgende route: de binaire kompasroute kan niet door ons worden begonnen. In deze twee etappes moeten we dus 6 dure CP’s laten liggen, erg zuur… maar het is niet anders. We moeten door, de deadline wacht! Bij het zwembad vliegt de pijl van Bas in de roos, die van Arjen gaat mis dus moet er een ouderwets knipje worden gehaald langs het stut richting Raalte. Als een speer door naar het verplichte inleveren van de mountainbike bij de atletiekbaan. We worden hartelijk welkom geheten door de dame in kwestie die ons meldt dat we mogen chippen voor deze deadline en door mogen naar de eindhindernis waar dus nog drie CP’s op ons liggen te wachten. Na 47 koude wachtminuten beklimmen we een voor een het strakst gespannen touw voor de tweede en langste catcrawl van dit NK. Opzwepend tromgeroffel houd ons op de been en samen komen we enthousiast over de Finish!      

 

Gehaald…      #BAM      Yessss…   High Five…

 

Met een goed gevoel zoeken we douche op, jammer dat het water net zo koud is als de Regge, maar dat mag de pret niet drukken. Later op de avond wacht thuis nog wel een warme douche. Aangekomen bij alle andere FNSHRs van vandaag volgen mooie verhalen over alle ‘gevonden’ en ‘bijna-gevonden’ CP’s. En dan wordt het tijd voor de prijsuitreiking: mix, dames en heren (lees: overall) worden in het zonnetje gezet door de organisatie. Zij waren tenslotte het sterkt, snelst maar bovenal het slimst. De meeste teams moeten het doen met de mededeling dat later vanavond de voorlopige uitslag op de site komt te staan. Na het Wilhelmus, de bedankingen en applaus aan sponsoren, fotograven, deelnemers en alle vrijwilligers en zeker het bestuur, volgt een heerlijke pastamaaltijd met nog meer sterke verhalen. Na de felicitaties aan de podiumgangers en organisatie pakken we onze race-uitrusting in en vertrekken weer naar onze eigen warme ‘zekerheid’!

 

Ruim na 21:00 uur volgt een gemeende ‘hug en boks-ouwe’ en verdwijnt Bas in het duister van de nacht. Later op de avond volgt een vreugdedans door de woonkamer als je ziet dat je 4e bent geworden. 4e!!! Op een NK, hoe mooi is dat! De volgende dag beleef je de voorgaande dag opnieuw en ga je jezelf afvragen: waar hebben we iets laten liggen? Hadden we dat niet zus of zo moeten doen? Tja, misschien wel, maar een ding is zeker: wij zijn 4e op een NK! De CP’s die we gingen zoeken hebben we bijna allemaal gevonden maar bovenal hebben we een heerlijke sportdag gehad in het mooie Twente en Salland. In 2015 zijn we er zeker weer bij!