We reden aan het einde van de middag camping Reeënwissel op en werden hartelijk ontvangen door de medewerkers van Ruurd die al druk doende waren het start en finishterrein in te richten.

 

De hele reis vanaf ons verzamelpunt bij de carpoolplaats in Apeldoorn heeft het geregend, de weersverwachting is echter gunstig... gelukkig! Een electrapaal voor de camper is snel gevonden en even later staan de MTB’s gebroederlijk naast elkaar onder de luifel. We (her)pakken de laatste spullen in de rugzakken en gearbags en melden ons bij de registratietafel waar we de kaarten gretig in ontvangst nemen.

 

In het ontmoetingscentrum buigen we ons over de route die we willen gaan volgen en maken ons raceplan definitief. De VP’s doen hun naam eer aan en zijn dus verplicht om te chippen, de overige CP’s proberen we zoveel mogelijk in de route op te nemen en ook te knippen. De pastamaaltijd wordt niet overgeslagen. Wanneer racedirector Ruurd zijn speech begint is het donker buiten en hebben alle teams zich inmiddels gemeld.

Na de briefing poetsen we onze tanden en zoek ik in de alkoof mijn slaapplaats op voor een paar uurtjes. Om 03:15 speelt de Iphone het bekende deuntje en even later vult de geur van pannenkoeken de camper. Ook Pieter wordt wakker en verorbert zijn ontbijt, na de startfoto worden we in stilte op pad gestuurd, de donkere nacht van Drenthe in waar altijd weer die hoge TV mast zijn rode lichten laat stralen.

​

Na een vlotte MTB etappe pakken we als een na laatste team de kano en sjorren onze fietsen erop vast, kennelijk toch niet de snelste route gevonden, maar niet getreurd, de race duurt nog zeker 31 uur… Met de headlights uit zien we veel meer en al snel hebben we diverse kano’s ingehaald en prepareren we de bikes voor de laatste kilometers van deze etappe. De 30 km lange ochtendhike voert ons even later langs prachtige paden richting Appelscha. Als we bovenop de uitkijktoren Aekingerzand de verplichte selfie maken schijnt de zon al heerlijk in ons gezicht. Met alle CP’s en VP’s op zak vervolgen we onze race richting de Hondsrug. Ik heb het koud en vele fietskilometers rijgen zich aaneen voordat we ons als een van de eerste teams melden bij Joytime voor een frisse duik in het vijverwater.

​

Ik duik snel het water in en krijg van Pieter de order om naar de meest rechter boei te zwemmen, volgens zijn kompas zou daar de knijper hangen. Hij heeft gelijk, ik zwem terug en zoals ik had gehoopt wordt ik van deze zwempartij weer warm. Bij het afmelden worden we bijgehaald door de eerste teams van de 24 uurs wedstrijd.

​

Bij de Drentse AA pakken onze kano weer en maken werkelijk een prachtige tocht op deze mooie zaterdagmiddag. Ook hier laten we geen enkel knijper ongemoeid en wisselen stuivertje met de eerste kayak van de 24 race. Pieter manoeuvreert ons vakkundig door de vele bochten van de meanderende rivier. Als we ook de laatste kano CP hebben geknipt maken we ons op voor ruim 30 km skeeleren. Via een-weggeefhoek-op-facebook-verkregen skeelers probeer ik Pieter bij te houden. Nog nooit heb ik meer dan 10 km op skeelers gestaan maar het loopt vandaag als een trein. De paden zijn goed om te skeeleren, het remmen is wat lastiger en ook het chippen van de rode knijpers kan wat vlotter. Maar ach, wat geeft het, we zijn nog niet gevallen en dat willen we graag zo houden. Tussendoor volgt een klim en abseil-opdracht om de coördinaten van een extra punt te bemachtigen.  Later horen we van diverse valpartijen en zandpaden op deze skeeler-route. Die hebben we gelukkig niet meegemaakt en sneller dan verwach wisselen we onze skeelers weer in voor onze loopschoenen.

​

De avondhike van deze race staat op het punt van beginnen maar de pijntjes beginnen toch hun intrede te doen. Al hi(n)kend vervolgen we onze weg in de donkere bossen bij Drouwen. Het gaat gestaag vooruit, niet zo snel al we gepland hadden maar we kunnen een mooi tempo aanhouden en een paar minuten voor de deadline leveren we een bijna volle chipkaart in. Eentje gemist, wel op plek geweest maar niet gevonden… zouden we dan toch last krijgen van vermoeidheid?

​

Het beloofde water op het wisselpunt was op en de komende 15 km die zou volgen moesten we gerantsoeneerd zien door te komen. Het is donker in het bos en we krijgen een kleine discussie waar we ons exact bevinden. De beste manier om hier uit te komen is terug te lopen naar het laatst punt waarvan je zeker bent waar je je bevindt op de kaart. We lopen langs een soort van dagcamping en ik herken dit punt van de kind-ouder race waar ik afgelopen juni nog met Ties bent geweest. Ik kan de plek op de kaart precies aanwijzen en al snel zitten we weer op de juiste route.

 

Gelukkig was er na 8 km een vuur-maak opdracht bij het Hunnebedcentrum waar ook een aantal sinaasappels er wel in gingen. De ballastloop die ging volgen was eentje van lange paden langs de waterkant, steeds wisselen van langwerpige zandzak en met de radio aan. Het was inmiddels alweer diep in de nacht en we waren al bijna 24 uur op pad… Muziek doet wonderen en op diverse ritmes vervolgen we onze route naar 25’ Noord waar de 24 uurs teams een verplichte rust moeten pakken van 60 minuten. Wij maken snel onze warme hap klaar met heet water, nemen een broodje knakworst mee richting het bos en halen twee ietwat lastige navigeer CP’s op en laten ons de eigen warme hap goed smaken. We zoeken onze bikes weer op en mogen na vele uren kanoën, lopen en skeeleren onze stalen rossen weer beklimmen. Al gauw fietsen we weer alleen, nog steeds geen enkel CP bewust laten liggen, maar dat zou niet lang meer duren… aan het einde van deze lange fietsetappe lopen we toch iets te veel achter op ons eigen schema en we moeten helaas besluiten de kortste route langs de VP’s te volgen. Ook in de volgende laatste loopetappe van 16 km laten we de CP’s voor wat ze zijn en maken we afgeslankte route langs de Verplichte Punten.

 

De koek is wel een beetje op na 30 uur sporten. Verbaasde wandelaars op zondagochtend kijken ons hoofdschuddend aan, af en toe vragend wat we überhaupt aan het doen zijn. Wij weten gelukkig wel beter, we beginnen er uiteindelijk vrijwillig aan. Een uitdeel zakje pepernoten geeft weer nieuwe energie voor de laatste kilometers. De snelste route naar de finish is langs het Oranjekanaal, met de wind in de rug bereiken we al snel Hoogersmilde en worden wederom door de organisatie en vrijwilligers van deze gave race harte ontvangen. We nemen het applaus dankbaar in ontvangst en laten het warme douchwater even later extra lang over onze ruggen stromen.

 

Na een stevig stamppotbuffet worden we als winnaars gehuldigd! Ondanks de valpartij een week geleden en niet alle CP’s te hebben gepakt hebben we een prima race neergelegd waar we met plezier op terugkijken. Als de camper een dik uur later de carpoolplaats bij Apeldoorn verlaat zet ik de ruitenwissers maar weer aan…

 

​

​

​